Kuantum dolan¿kl¿¿¿n¿n tüm renkleri. Platon'un ma¿aras¿ mitinden Carl Jung'un e¿zamanl¿l¿¿¿na, David Bohm'un holografik evrenine.

Kitap üç bölüme ayr¿lm¿¿t¿r. ¿lk bölümde (sezgiler) yazar, alg¿lanabilir dünyan¿n yan¿lsama gerçekli¿ine dair en alakal¿ hipotezleri ele al¿yor. Maddeyi äan bir bilinç düzeyinin varl¿¿¿ büyük dü¿ünürler taraf¿ndan tasavvur edilmi¿tir. Bu fikri Platon'un Mäara Efsanesi'nde, Berkeley'in "Maddi Olmayan Teori", "Form Psikolojisi" nde (Gestaltpsychologie) buluyoruz. En güvenilir kaynak, Carl Jung'un kolektif bilinçd¿¿¿ ve e¿zamanl¿l¿k teorisi üzerine çal¿¿malar¿nda yatmaktad¿r.
¿kinci bölümde (Onaylar) yazar, Thomas Young'¿n iki yar¿kl¿ bariyer deneyinden durumlar¿n üst üste gelmesi ve kuantum korelasyonu fenomenine kadar kuantum fizi¿inin yolunu basit ama ayr¿nt¿l¿ bir ¿ekilde anlat¿yor. Bu ayr¿cal¿kl¿ anahtarlar arac¿l¿¿¿yla kuantum dolan¿kl¿¿¿n¿ anlamak mümkündür. Üçüncü bölümde (Perspektifler) yazar, David Bohm taraf¿ndan "sakl¿ ve aç¿klanm¿¿ evren" ve kozmosun holografik vizyonu üzerine "kuantum potansiyeli" üzerine geli¿tirilen teorileri anlat¿yor. Her ¿ey, matematiksel formüller kullan¿lmadan ve birçok resim yard¿m¿yla mutlak bir basitlikle aç¿klanm¿¿t¿r.
¿nsanl¿k, kökenlerinden beri, ¿eylerin kökenini ve bile¿imini arät¿rmak, i¿levlerini ve samimi amaçlar¿n¿ ke¿fetmek istemi¿tir.
Evrensel olarak kullan¿lan yöntem, nesneleri daha küçük parçalara ay¿rmak, ard¿ndan bunlar¿ görsel incelemeden kimyasal reaksiyonlara kadar mümkün olan her teknikle analiz etmektir. Bu bugün hala oluyor. Örne¿in, bir bilim adam¿ bir granit küpün kimyasal ve fiziksel yap¿s¿n¿ ke¿fetmek isterse, onu ayr¿ ayr¿ atomlara bölünene kadar daha küçük parçalara ay¿racakt¿r.
Bununla birlikte, bilim adam¿ atomu olüturan tek tek parçac¿klar¿ arät¿rmak isterse, inan¿lmaz bir sürprizle kar¿¿lä¿r. Granit küpü bir buz küpünün yapacä¿ gibi davran¿r. Bilim adam¿ sis haline gelen, buharläan, parmaklar¿n¿n aras¿nda kaybolan maddenin oldüunu görür. Kat¿ madde titre¿en enerjiye dönü¿ür.
Tek parçac¿klar, kat¿ cisimsellik olmadan dalgalanan dalgalara dönü¿türülür.
Atomalt¿ seviyede madde art¿k kat¿ madde de¿il, farkl¿ bir ¿ey haline geliyor.
Temel parçac¿klar bizi kand¿r¿r. Biri onlar¿ gözlemledi¿inde kat¿ benekler gibi görünürler, ancak gözlemlenmediklerinde titre¿en dalgalar gibi davran¿rlar.
Atomlar pratikte yaln¿zca vakum içerir.
Yüzeyde maddeye dokunabilece¿imize, tartabilece¿imize, manipüle edebilece¿imize ve ölçebilece¿imize inan¿yoruz. Ancak madde, en samimi kompozisyonunda bir böluk, enerji, bilgi, dalga veya titre¿im dalgas¿ haline gelir. Bize en yak¿n özünde kat¿ malzeme gibi görünen ¿ey art¿k kat¿ malzeme de¿ildir.
Bu noktada, art¿k tek bir gerçeklikten söz edemeyece¿imiz aç¿kt¿r. Gözlem seviyelerine bäl¿ olarak, son derece küçükten sonsuz büyüklü¿e kadar, hepsi farkl¿ ama tamamen döru olan pek çok gerçeklik vard¿r.
Ya da belki daha yüksek bir realite