Rdzenne modele nauczania dla krajów rozwijających się

Systemy edukacyjne krajów rozwijających się powinny byc oceniane przy użyciu odpowiednich kryteriów analitycznych i metodologicznych, określonych w kontekście lokalnym. Niniejsze opracowanie jest próbą zakwestionowania dominującego paradygmatu, lączącego edukację z "zachodnimi" ideami rozwoju. Analizuje przy tym związek między rozwojem endogenicznym a rodzimymi modelami edukacji. Podejmuje próbę analizy porównawczej przypadków dwóch autochtonicznych modeli edukacji szkolnej w bylych koloniach: Fe y Alegría z Wenezueli i Servol z Trinidadu i Tobago. Modele te są badane, ponieważ odzwierciedlają warunki lokalne, kulturowe, spoleczne i ekonomiczne. Zwraca się uwagę na zaangażowanie spoleczne, rdzenne idee dotyczące programu nauczania i programowania, związek między edukacją i pracą oraz związek między lokalnymi epistemologiami i wynikami ksztalcenia. Studium obejmuje jakościowe metody analizy ze szczególnym uwzględnieniem metod etnograficznych. Analiza dokumentalna jest wykorzystywana jako uzupelnienie badań terenowych i obserwacji uczestniczącej.