ҒЎЗА ДУРАГАЙЛАРИДА АЙРИМ МОРФОХЎЖАЛИК БЕ

Минтақамизда рўй бераётган табиий иқлим ўзгаришлари натижасида турли хил касаллик ва зараркунандаларнинг таъсири ортиб бормоқда. Жаҳон тажрибаси шундан далолат берадики, ўсимликнинг табиий чидамлилигига эътибор берилмаган ҳолда олиб борилган селекция ишлари пировард натижада янги навнинг зарарли организмларга нисбатан генетик берилувчанлигига олиб келади. Бундай навларнинг кенг майдонларда тарқалиши зараркунанда эпифитотияси (ялпи кўпайиши) га сабаб бўлади. Зараркунандаларга қарши агротехник, генетик, экологик ва бошқа кураш усуллари мавжуд. Кураш усуллари ичида энг самарали ва сермаҳсул усул - бу табиий чидамлилик омилларига эга бўлган донорларни (генотипларни) излаб топиш ва улардан фойдаланган ҳолда навларни ихтиро қилишдир. Албатта, бу жараён узоқ вақтни талаб қилади, лекин зараркунандалар билан курашга сарфланадиган маблағ сарфи ва атроф-муҳитнинг ҳар хил кимёвий бирикмалар билан ифлосланиши камаяди-экологик соф муҳит мавжуд бўлади. Зараркунандаларга қарши курашда қўлланиладиган пестицидларнинг ишлаб чиқарилиши ва қўлланилиши жараёнида уларнинг кўплаб атмосферага чиқарилиши инсонлар, ҳайвонот олами ва ўсимликлар дунёсининг ҳаёт фаолияти учун ҳам хавфлидир.