Bøker utgitt av Indoeuropeanpublishing.com

An Argument Against the Scientifically Organized State

Utopia is a classic masterpiece that conveys More's vivid imagination of the Island of Utopia. Although most of the characters are fictional, it is intriguing to learn about the true values of European societies during the 16th century, when More actually wrote the book (although many scholars believe that the exact year was 1515). Truthfully, the book is quite easy to understand. All More tries to do is convey his own views of how society should be through Raphael. Moreover, the use of imagery in the first part of the book is quite fascinating, including the constant references to Roman and Greek myths and beliefs. It is also quite remarkable to see that the story begins to be more and more interesting after More and Giles come back from dinner…

Up from Slavery is the 1901 autobiography of American educator Booker T. Washington (1856-1915). The book describes his personal experience of having to work to rise up from the position of a slave child during the Civil War, to the difficulties and obstacles he overcame to get an education at the new Hampton Institute, to his work establishing vocational schools-most notably the Tuskegee Institute in Alabama-to help black people and other disadvantaged minorities learn useful, marketable skills and work to pull themselves, as a race, up by the bootstraps. He reflects on the generosity of both teachers and philanthropists who helped in educating blacks and Native Americans. He describes his efforts to instill manners, breeding, health and a feeling of dignity to students. His educational philosophy stresses combining academic subjects with learning a trade (something which is reminiscent of the educational theories of John Ruskin). Washington explained that the integration of practical subjects is partly designed to reassure the white community as to the usefulness of educating black people.

David Herbert Lawrence (11 September 1885 - 2 March 1930) was an English novelist, poet, playwright, essayist, literary critic and painter. His collected works represent, among other things, an extended reflection upon the dehumanising effects of modernity and industrialisation. Some of the issues Lawrence explores are sexuality, emotional health, vitality, spontaneity, and instinct. Lawrence's opinions earned him many enemies and he endured official persecution, censorship, and misrepresentation of his creative work throughout the second half of his life, much of which he spent in a voluntary exile he called his "savage pilgrimage". At the time of his death, his public reputation was that of a pornographer who had wasted his considerable talents. E. M. Forster, in an obituary notice, challenged this widely held view, describing him as "the greatest imaginative novelist of our generation." Later, Cambridge critic F. R. Leavis championed both his artistic integrity and his moral seriousness, placing much of Lawrence's fiction within the canonical "great tradition" of the English novel. (wikipedia.org)

Avetik Isahakyan (October 30, 1875 - October 17, 1957) was a prominent Armenian lyric poet, writer and public activist. Բանաստեղծ, արձակագիր, հասարակական գործիչ Ավետիք Իսահակյանը ծնվել է 1875թ. հոկտեմբերի 30-ին Գյումրի քաղաքից ոչ հեռու գտնվող Ղազարապատ գյուղում, այժմ՝ Իսահակյան Սովորել է Էջմիածնի Գևորգյան ճեմարանում, 1893-ին ընդունվել է Լայպցիգի համալսարան՝ որպես ազատ ունկնդիր Մեծանուն պոետը բարձրարժեք քնարերգության ու հայրեներգության հետ միաժամանակ գրել է մաքառման, ըմբոստացման բանաստեղծություններ, փիլիսոփախոհական պոեմներ (Աբու-Լալա Մահարի, 1909-11): Աբու-Լալա Մահարի պոեմում ներհունորեն բախվում և հարաբերվում են ժամանակի սոցիալական կացությունը և մարդկային կյանքի բնական օրենքները Սակայն պոեմի հերոսի ապրումների հակասականությունը, դառնությունների թանձրացումները երբեք չեն հանգում անհույս փլուզումների, այլ հավասարակշռվում են առավել հզոր տրամադրությամբ՝ աշխարհապաշտությամբ Նրա որոնող ոգին մղվում է դեպի կախարդող հեռուները Իսահակյանի ողջ ստեղծագործությունը ժողովրդական իդեալների ու ձգտումների պոեզիա է՝ դրոշմված ազգային աշխարհընկալման, վարքի ու արժանապատվության կնիքով Այդ ոգով են տոգորված լեգենդները, հեքիաթները (Շիդհարը, 1907, Հավերժական սերը, 1919, Լիլիթ, 1921), արձակ էջերը (Համբերանքի չիբուխը, 1928): Մահացել է 1957թ. հոկտեմբերի 17-ին

Ակսել Բակունց (Ալեքսանդր Թևոսյան, 1899 - 1937), գրող, բանասեր, թարգմանիչ, կինոդրամատուրգ Ավարտել է Գորիսի ծխական դպրոցը (1910), Էջմիածնի Գևորգյան ճեմարանը (1917), Խարկովի գյուղատնտեսական ինստիտուտը (1923): Բակունցը, չնայած ունեցել է հազիվ մեկ տասնամյակի գրական կյանք, սակայն խոր հետք է թողել հայ խորհրդային արձակի զարգացման վրա Կարմրաքար (1929) վեպում պատկերվող ժամանակաշրջանը 20-րդ դարի սկիզբն է՝ մինչև 1914 թ. օգոստոսը, երբ սկսվում է պատերազմը։ Սոցիալական կյանքի տարբեր բևեռներում կանգնում են խոջա Հիբանի ձեռներեց որդին՝ Մկրտումը, և բանակից նոր զորացրված Արզումանը։ Սրան ավելանում է Սալբիի շուրջ սրվող բախումը։ Տպագրված մասն ավարտվում է Մկրտումի և Արզումանի գժտությամբ։ Արզումանը մեկնում է ռազմաճակատ։ Դեպքերի զարգացումն այդուհետև մնում է առկախ։ Պահպանվել է նաև Զեյթայի ավերումը հատվածը՝ հուշելով, որ գործողությունները պետք է շարունակվեին Զանգեզուրում՝ ներառելով 1914-ից հետո ընկած դեպքերը՝ ազգամիջյան ընդհարումներով, դասակարգային պայքարի սրումով, նաև` կյանքի վերափոխման իրադարձություններով։ Մեծ է եղել Բակունցի հետաքրքրությունը Աբովյանի գործի նկատմամբ և Ա. Խանջյանի խորհրդով ու հանձնարարությամբ ձեռնարկում է վեպ գրել նրա մասին Հեղինակն իր երկն անվանել է պատմական վեպ, և այն մեր գրականության մեջ 1-ին փորձն է, որ ներկայացնում է կոնկրետ պատմական անձնավորության կյանքն ու գործը Վեպն այսօր Բակունցի ակադեմիական հրատարակության մեջ պայմանականորեն անվանված է Խաչատուր Աբովյան, սակայն սա հեղինակի ընտրած վերնագիրը չէ Վեպից մեզ հասած հատվածները երեքն են` վերնագրված արդեն հեղինակի կողմից` Լիբեր Արմենիեր, Դեպի լյառն Մասիս և Գործ Մարյանա դստեր Մկրտումի

Մխիթար Գոշ (1120-ական թթ, Գանձակ, (Գարդմանք) - 1213թ., Նոր Գետիկ)՝ հայ մտածող-գիտնական, օրենսդիր, առակագիր, հոգևորական, մանկավարժ, հասարակական գործիչ։ Գոշի առականերով 12-րդ դարի հայ գրականության մեջ մուտք է գործել ժողովրդական բանարվեստի տեսակը՝ առակը Նրա իմաստության համբավն այնքան է հռչակվել, որ շատերը հեռավոր վայրերից եկել են աշակերտելու նրան։ Նա մեծ հեղինակություն է վայելել ոչ միայն մտավորականների, այլև ժամանակի քաղաքական ու պետական գործիչների շրջանում Վարդան Այգեկցին Մխիթար Գոշի կրտսեր Ժամանակակիցն է, միջնադարյան հայ աստվածաբան, մատենագիր, առակագիր, քարոզիչ, հասարակական գործիչ։ Ապրել է 12-րդ դարի վերջին և 13-րդ դարի սկզբին։ Ծնվել է Հայոց Միջագետքի Տլուք գավառի Մարաթա հայաբնակ գյուղում Ուսումն ավարտելուց հետո ձեռնադրվել է վարդապետ և զբաղվել քարոզչությամբ։ Այնուհետև ապաստանել է Կիլիկյան Հայաստանի Սև լեռների Տոսխ կոչված ձորում կառուցված Այգեկ վանքում, որտեղից էլ ստացել է իր Այգեկցի մականունը։ Նա գրել է ավելի քան 30 առակ։ Այգեկցին սկիզբ է դրել առակավոր ճառի տեսակին Իր Խրատական ճառերում նա վերամշակել, օգտագործել է Եզոպոսի և այլ գրավոր առակներ, ինչպես նաև` հայ ժողովրդական առակները ու զրույցները, որոնք գրի են առել Այգեկցին և այլ մատենագիրներ, նովելներ են, զվարճալի անեկդոտներ և խրատական փոքրիկ պատմություններ

Հայ գրող Բագրատ Այվազյանը ծնվել է 1862թ. հունիսի 20-ին Թիֆլիսում Ավարտել է Թիֆլիսի Ներսիսյան դպրոցը և երկար տարիներ զբաղվել է ուսուցչությամբ (1882-97թթ.): Բ.Այվազյանը իր Անիի կործանումը (նաև Անին ծախվեցավ վերնագրով, 1905թ.) Աշոտ Երկաթ (1893-94թթ.), Հյուսիսի արծիվը (1901թ.), պատմավեպերում և Սասունը այրվում է (1913թ.) դրամայում արտացոլել է հայ ժողովրդի պայքարը օտար զավթիչների դեմ