Bøker utgitt av Chipmunka Publishing

Author, poet and activist Dolly Sen lives in Streatham, South London. Born in 1970, she had her first psychotic experience aged 14 which lead her to leave school. After years of mental illness, probably bought on by an abusive childhood, Dolly decided she should write about her experiences. She was inspired to write her own story after reading Jason Pegler's autobiography 'A Can of Madness'. She has since written five books, become a successful performance poet who has toured throughout Europe and has set up two charities. Dolly is a key figure in the mental health movement and regularly appears on television and radio talking about mental health issues.Book ExtractProlog¿Cz¿owiek... to ksi¿¿ka czytaj¿ca sam¿ siebie". P.N. Furbank o DiderocieJestem nienawi¿ci¿ do samej siebie, otoczon¿ przez lustra. Nie takie szklane lustra, których tyle wyt¿uk¿am, ¿e pech mnie nie opu¿ci, cho¿bym ¿y¿a tysi¿c razy. Nie - to lustra oczu, które bezustannie mnie ¿ledz¿. Lustra, które maj¿ imiona i dusze. Lustra, które si¿ u¿miechaj¿ i k¿ami¿. ¿Masz oczy jak tata i k¿amiesz jak tata. Musisz z sob¿ sko¿czy¿!" - s¿ysz¿ natr¿tne g¿osy. Czy wspomnienia mog¿ zamieni¿ si¿ w psychoz¿? Niektóre parz¿ mnie jak roz¿arzone ¿elazo. Pisz¿c ten pami¿tnik, musz¿ si¿ strzec, ¿eby nie zamieni¿ si¿ w list po¿egnalny. Mój ojciec by¿ aktorem i muzykiem, wi¿c wychowywäam si¿ w¿ród ludzi z bran¿y rozrywkowej. Ojciec uwää si¿ te¿ za komika, ale ¿miech rzadko go¿ci¿ w naszym domu.Moj¿ pierwsz¿ rol¿ filmow¿, któr¿ pami¿tam, by¿o statystowanie w Imperium kontratakuje. Planem filmowym by¿o wn¿trze stacji kosmicznej i wsz¿dzie roi¿o si¿ od pokracznych stworów. Nie wiedziäam, ¿e to si¿ dzieje na niby - by¿am pewna, ¿e to dokument. Dwadzie¿cia lat pó¿niej mój umys¿ te¿ opu¿ci¿ Ziemi¿.Z no¿em w r¿ku stoj¿ nad ¿pi¿cym ojcem. Widz¿ w nim straszliwego ¿obcego", który czyha na moj¿ zgub¿, dlatego musi zgin¿¿. Chc¿ uderzy¿ go no¿em prosto w twarz. ¿Ten si¿ ¿mieje, kto si¿ ¿mieje ostatni" - mówi¿. Nie dbam, ¿e to mnie doprowadzi do czubków lub samobójstwa. Jak to uj¿¿ mój psychiatra, ¿Dolly, twój nast¿pny przystanek to pokój bez klamek". Nie dbam o to, bo robi¿, co robi¿, ¿eby prze¿y¿. Tak trudno to zrozumie¿?Patrz¿, jak ¿pi i czekam na odpowiedni moment, ¿eby go zabi¿. Czekam. Czekam. Odór jego potu, resztki jedzenia w brodzie i plwociny na pod¿odze tylko podsycaj¿ wzbieraj¿cy we mnie gniew. Wznosz¿ nó¿, gotowa zatopi¿ go w tym ludzkim ¿mieciu. Ze ¿ciany wpatruje si¿ we mnie inna para oczu. To moje zdj¿cie z dzieci¿stwa, u¿miecham si¿ do obiektywu. Trzykrotnie zbieram si¿ w sobie, ¿eby wbi¿ nó¿ w g¿ow¿ ojca, ale dziecko mnie obserwuje i nie mog¿ si¿ na to zdoby¿. ¿Przepraszam, ¿e robi¿ z ciebie morderczyni¿ - mówi¿ do fotografii. - Kiedy¿ by¿am dzieckiem, mä¿ dziewczynk¿..."

Description Ab 17 müssen sich deutsche Jungen laut Wehrpflichtgesetz wiederholten erniedrigenden Untersuchungen unterziehen. Bei überwiegend weiblichen Ärztinnen und deren Assistentinnen heißt es dann: nackt ausziehen, Hoden abtasten, Vorhaut zurückschieben, umdrehen, bücken und Pobacken spreizen. Wie es einst Hitler machte, so zwingen deutsche Behörden der männlichen Jugend heute immer noch sinnlose körperliche Untersuchungen auf, die ursprünglich nur zur Einschüchterung und Erschaffung gehorsamer Soldaten benutzt wurden. Als Folge davon sind bei den Männern seelische Schäden weit verbreitet. Doch niemand will die Verantwortung übernehmen. Alle drücken sich, nicht nur das Verteidigungsministerium, sondern auch die Ärztekammern und die Gesundheitsbehörden. Mit diesem Buch wird nun ein Skandal gesellschaftlichen Ausmaßes enthüllt, über den bisher als Tabu geschwiegen wurde.About the AuthorLars G Peterson, 58, wurde in Schweden geboren und wohnt heute in London. Er ist Menschenrechtsaktivist und Autor mehrerer Bücher. Außer MUSTERUNG und einer Vielzahl von Artikeln - von denen die meisten in dänischen Zeitungen und Zeitschriften veröffentlicht wurden - hat Petersson DESERTERS - ein Buch über die Geschichte der über 50000 Wehrmachtsdeserteure geschrieben, welches von dem Verlag des Dänischen Freiheitsmuseums 2004 in dänischer und englischer Sprache herausgegeben wurde sowie ABUSE UK eine Abhandlung über erschreckende Verhältnisse in britischen Pflegeheimen - erschienen bei CHIPMUNKA 2010 verfasst.

Description Where's my pen? A Guide to supporting people with dyspraxia, aims to provide a down to earth look at dyspraxia and includes personal experiences to help encourage people to fulfil their goals in life. There are guides to help people of any age find life a bit easier. Hopefully this book will help answer any questions anyone may have about the condition. The aim of writing the book is to inspire people to see life in a positive way and not let dyspraxia or any learning difficulty stop them from achieving anything.About the AuthorSarah is 30 years old, lives in Sheffield and currently works for a charity called Autism Plus, supporting adults with learning difficulties including Asperger Syndrome, autism and dyspraxia. She has a keen interest in learning difficulties, especially dyspraxia and includes her personal experiences of depression and dyspraxia in the hope it will help others live life in a positive way. She is trained as a physiotherapist and also has a sports degree.After a challenging time, she has gained strength from achieving things she never thought she would do, like writing this book. She hopes people can do the same.

Description This collection of poems reflects deep emotions. They were written when Kathryn had no other way of expressing her emotions externally.The book is in two parts. The first part contains poems that were written during 1984 and 1985 when Kathryn was 14 and 15. The second part contains poems written more recently between 2004 and 2007.About the AuthorKathryn has struggled with mental health problems for a long time, starting when she suffered abuse as a child. She has many issues with self harm and has attempted to take her life on two occasions. Over the last four years she has had six admissions to a Psychiatric Hospital and has recently been diagnosed with Borderline Personality Disorder.Kathryn now lives with her two young children who are her lifeline and is about to start a method of Psychotherapy that will hopefully help with her ongoing mental distress.